Bekanowski

Bekanowski h. Lubicz, vel Bekanoski, w ziemi wieluńskiej. 

Bekierski

Bekierski h. Jastrzębiec, vel Kosiorek-Bekierski, mają pochodzić z Kosiorek w pow. łukowskim, stąd też używali przydomku Kosiorek, i być może, jest to ich pierwotne nazwisko. W XVI-XVIII wieku piastowali urzędy ziemskie w pow. mozyrskim, bracławskim, winnickim i dźwino-

Bekiesz

Bekiesz h. własnego, który przedstawia w szarym polu orlą nogę czarną ze szponem złotym; w prawym górnym rogu tarczy księżyc złoty rogami w górę, w lewym dolnym gwiazda ośmiopromienna złota. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Rodzina pochodzenia węgierskiego, otrzymała indygenat pol. na sejmie 1593 r. Posiadali starostwa adzelskie i hanselskie w Inflantach 1598.
Od nich wywodzi się wołyńska rodzina Mroczkiewiczów herbu Bekiesz, którzy pisali się też Bekiesz-Mroczkiewicz de Korniath.

Kacper Bekiesz 

(ok. 1540-1579)

• KACPER (ok. 1540-1579) i GABRIEL (ok. 1540-1581), bracia z Korniat Bekieszowie, przybyli do Polski za Stefana Batorego. Odznaczyli się dzielnie w wojnach prowadzonych z Moskwą. Kasper, był starostą lanckorońskim, właścicielem Sierakowa, a w 1578 r. nabył Gdów, Grzybowo, Stadniki, Kwapinkę i Kędzierzynkę w woj. krakowskim. Gabriel poległ przy zdobywaniu Pskowa.

Źródła: Bon. I 149; Wikipedia.

Belęcki

Belęcki h. Krakwicz (trzy karpie o jednej głowie), rodzina wielkopolska, występują w aktach pyzdrskich i kościańskich.
 
Źródło: Dw. Teki.

Belęcki h. Leszczyc, wzięli nazwisko od wsi Belęcina in. Białęcina w Wielkopolsce, dlatego jedna ich linia przyjęła nazwisko Białęcki; pisano ich też, lecz mylnie Belędzki i Bylędzki.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. poznańskim w XVII w. Podpisali z woj. poznańskim elekcje Jana III w 1674 i Augusta II w 1697.

Źródła: Bon. I 150; Urus. I 125.

Belęcki h. Samson, v. Blęcki, z Belęcina, dawniej Bylęcina w par. zbąskiej, powiatu kościańskiego (Kościan). Byli odgałęzieniem Wattów z Kosiczyna, z której to wsi pisali się później dość często; jednego pochodzenia z Samsonami-Wattami Kosickimi, Karchowskimi, Lutomskimi, Zakrzewskimi, Proskimi, Skrzydlewskimi, w niektórych liniach przez długi czas nie ustalili ostatecznie nazwiska, używając aż po początek XVII w. powyższych nazwisk przemiennie. 

Źródła: Dw. Teki.

Belęcki h. Wyskota, z Bylęcina w Wielkopolsce.  

Źródła: Dw. Teki.

Belgrad

Belgrad h. Abdank, wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Byli właścicielami dóbr Pobole i Buryłówka w gub. mińskiej 1876.

Źródło: Urus. I 125.

Belina

Belina h. własnego, vel Bylina, rodzina mazowiecka, z Mazowsza już 
w XVI stuleciu przenieśli się na Podgórze. Niektórzy z Bylinów pisali się Belinami. Z woj. łęczyckim i poznańskim podpisali elekcję Augusta II w roku 1697. W XVIII w. sprawowali urzędy w woj. brzeskim litewskim.

Belski

Belski h. Przerowa, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisali się z Belska in. Bedlska, leżącego w pow. grójeckim, który się dzielił na Wielki, Stary i Mały; z tego rodu jeden kasztelan. Niektórzy z nich nosili przezwiska Biały, Łysak i Łysakowicz. Była jeszcze linia Belskich,

Bełdyka

Bełdyka, byli w ziemi różańskiej, cytowani w aktach różańskich 1631.

Źródło: Urus. I 128.

Bełdycki

Bełdycki h. Prus III, na północnym Mazowszu i na Podlasiu, szlachta w większości zagrodowa.
W XVI i XVII wieku zamieszkiwali w pow. ostrołęckim i łomżyńskim.

Bełzowski

Bełzowski h. Rawicz, z Bełzowa pod Skalbmierzem, którą to wieś dziedziczyli już w 1382. Podpisali z województwem krakowskim elekcję Jana Kazimierza w 1648. Od nich pochodzą Krakoszowscy z Krakoszowic herbu Rawicz.