Conradi

Conradi (Konradi), rodzina miejska gdańska, otrzymała nobilitację polską 1768, a tytuł baronowski pruski 1798. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Coccey

Coccey (Kokcej), nobilitowani w Prusach 1702, a ok. r. 1750 otrzymali tytuł baronów pruskich; w 1768 indygenowani w Polsce. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Cahman

Cahman (Kaman), Jan rodem Szwed z Gottenburga, naczelnik kopalń i zakładów kuźniczych w Polsce; otrzymał szlachectwo i tytuł barona od króla Stanisława Augusta 1768 r. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Budberg

Budberg, przydomku von Bönningshausen, rodzina inflancka, otrzymała tytuł baronowski szwedzki 1693. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Bryng

Bryng właściwie Brücken von Brückman, baronowie Renstrom, rodzina inflancka, otrzymała zatwierdzenie tytułu w Cesarstwie Rosyjskim. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Brunnow

Brunnow h. Trzy belki, rodzina kurlandzka, jej tytuł baronowski został zatwierdzony w Cesarstwie Rosyjskim. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Brossa

Brossa, lub von Brosse N., major wojsk polskich otrzymał tytuł baronowski pruski 1734. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Borek

Borek h. Strzała, wygasła rodzina śląska pochodzenia polskiego, posiadała tytuł baronowski czeski. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Bibersztein

Bibersztein h. własnego, v. Bibersztejn, Biebersztejn, gniazdem tej rodziny miała być Szwajcaria, a mianowicie zamek i dobra Biberstein nad rzeką Aar, na której to posiadłości tytułowali się hrabiami i jako rycerze turniejowi są wspominani.
Jedna ich linia, na początku XIII stulecia osiedliwszy się na Śląsku, przybrała tytuł baronów i należała do najbogatszych właścicieli tej prowincji, posiadała w niej znaczne majątki, a nawet w XVI stuleciu trzymała w zastaw księstwo głogowskie.
Na Śląsku zamieszkiwali jeszcze na początku XX w., tylko herb swój zmienili w ten sposób: na tarczy dwudzielnej, w prawym polu złotym - róg jeleni czerwony, w lewym błękitnym - róg bawoli srebrny.
Kilka rodzin śląskich miało od nich pochodzić mianowicie: von Tschamer i Zawadzki.
Byli też w XVII w. w Prusach i posiadali na Warmii majątek Birkunowen.

Niektórzy z Biberszteinów osiedlili się w Polsce prawdopodobnie już w XIV stuleciu. Pierwszy z tego rodu, osiedlony w naszym kraju, był prawdopodobnie Henryk „Borus," mieszczanin krakowski, którego syn Mikołaj, sołtys w Prandocinie, zabezpieczając w 1323 r. dług klasztorowi mogilskiemu, do dokumentu przywiesił pieczęć swoją, przedstawiającą herb Bibersztein.
Posiadali starostwo tyczyńskie (1427) i bieckie (1440); pisali się wówczas z Kamienia i z Dembowca.
Około 1470 r. dziedziczyli dobra Kazimierza Mała i Mikołajewice w pow. wiślickim. W XV i na początku XVI stulecia ci Biberszteinowie przybrali od dóbr nazwiska: Kazimierski, Tchorzewski i.t.d.

• MIKOŁAJ Bibersztejn, wzięty do niewoli po zdobyciu Witebska, trzymany był w Kazaniu 1655 r.

Bibersztein h. wł., jest to inna rodzina Biberszteinów, pisząca się von Marschal, z której pochodził Karol Leonard.

• KAROL Leonard von Marschal z Biberszteinu, generalny naczelnik poczt w Koronie i Litwie 1744 r., podkomorzy królewski 1749 r.
Źródła: Bon. I 196-197; Kos. I; Urus. I 166.

Bertrand

Bertrand h. własnego (in. herbu „de Domballe“), vel Bertrand de Domballes, baronowie francuscy, otrzymali indygenat w Polsce w 1764 i 1768 r. (Con.; Bon.).