Piwnicki

Piwnicki h. Lubicz (odm.), rodzina pruska, osielona później także w innych województwach. Jedna gałąź w 1844 r. otrzymała tytuł hrabiowski pruski. 

Używali przydomku von Leibitz, który miał być jej nazwiskiem, zanim w XVI wieku od wsi Piwnice przyjęli nazwisko Piwnicki. 

W XVII i XVIII wieku należeli do zamożnych rodzin szlacheckich woj. chełmińskiego i posiadali m.in. majątki Zelgno, Wapno i Galczewo. 

Stanisław, podwojewodzi chełmiński, a syn jego Krzysztof, administrator żup wielickich w 1624 r. Michał (zm. 1845), biskup łucki i żytomierski. Ignacy, szambelan pruski, został hrabią pruskim, lecz umarł bezpotomnie.

Odmiana herbu — w koronie, między dwiema trąbami myśliwskimi, herb Lubicz jak na tarczy.

Genealogia
(osób: 35)

• ADOLF Stanisław Teodor Piwnicki h. Lubicz (1809-po 1840), s. Stanisława i Julianny (Julii) Karnkowskiej, powstaniec listopadowy 1830/31, radca dyrekcji ubezpieczeń; absolwent wydziału prawa i administracji Uniw. Warszawskiego; w aktach także: Stanisław Teodor Adolf Piwnicki (Urus.; R. Gerber: Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny. Wr. 1977; Szkoła Kaliska; MK Warszawa: św. Jan); ż. (1833 Warszawa) Marianna Natalia Cellary h. Sulima (ok. 1810-po 1840), c. Dominika Piotra i Ludwiki Pikard (Picardi); w aktach także: Maria Cellari; ślub w parafii św. Jana (MK MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Gustaw, Zygmunt, Adolf, Antoni.

• JULIANNA Julia Piwnicka h. Lubicz (1807-po 1828), c. Stanisława i Julianny (Julii) Karnkowskiej; ur. Rościszewo, pow. Sierpc, chrz. 1807 (Urus.; MK Rościszewo); m. (1828 Rościszewo) Antoni Borzewski h. Lubicz (ok. 1800-po 1828), s. Ludwika i Salomei Nałęcz h. wł.; ślub w parafii Rościszewo, miejscowość: Rościszewo (MK Rościszewo).

Źródła: Dw. Teki; Kos. t. 1; Nies.; Ostr. nr 2609; PSB t. 26/605; Urus. t. 14/52-54.

O'Rurke

O'Rurke h. własnego, v. O'Rurk, stara rodzina irlandzka, osiedlona na Litwie; uzyskała tytuł hrabiowski we Francji w r. 1771, a w XIX stuleciu w Cesarstwie Rosyjskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Mniszek

Mniszek h. Poraj, pisali się z Bużenina, nobilitowani w Polsce w 1598 roku; otrzymali w 1783 r. tytuł hrabiowski austriacki.

Kreutz

Kreutz (Kreic) h. Kreutzen, stara rodzina niemiecka, już w XVI stuleciu posiadała indygenat w Prusach Zachodnich; jedna gałąź otrzymała tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego zatwierdzony w r. 1572 przez króla Zygmunta Augusta, a w r. 1742 przez cesarza Karola VI. Gwalbert Cyprian, generał wojsk rosyjskich, otrzymał w r. 1839 przyznanie tego tytułu w Cesarstwie Rosyjskim i w Królestwie Polskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Jundził

Jundził h. Łabędź, v. Jundziłł, stara rodzina litewska; z niej Franciszek, podkomorzy grodzieński został hrabią pruskim w r. 1793.

Iliński

Iliński h. Lis, Józef August, pisarz wielki koronny (polski), rzeczywisty tajny radca i senator rosyjski otrzymał tytuł hrabiowski austriacki w r. 1779.
 
Źródło: Kos. I.

Hussarzewski

Hussarzewski h. własnego (połączone herby Prus i Sas) vel Husarzewski, Usarzewski, otrzymali nobilitację polską w roku 1676. Z tej rodziny: Karol Antoni, szambelan polski otrzymał w r. 1814 tytuł hrabiowski pruski, uznany w Austrii w 1823.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Humnicki

Humnicki h. Gozdawa, pisali się „z Humnisk”. Ich majątkiem gniazdowym są Humniska, w ziemi sanockiej, na których dziedziczyli 1450 r. 

Humniccy herbu Gozdawa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim sanockim 1782 r. (Szl. Gal.) oraz w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki. 

Michał, cześnik żydaczowski w 1790 r. oraz inny Michał w 1794 r., zostali hrabiami austriackimi z odmianą w herbie.

Genealogia
(osób: 78)

• ANNA Humnicka h. Gozdawa (1877-po 1918), c. Zygmunta i Teodory Błeszyńskiej; m. (1918 Kraków) Władysław Krzysztoforski (1887-po 1918), s. Franciszeka i Reginy Molenda; ślub w parafii św. Szczepana, miejscowość: Kraków (MK Kraków: św. Szczepan).

• IGNACY Błażej Andrzej Humnicki z Humnisk h. Gozdawa (5 II 1798-15 V 1864), s. Wincentego i Rozalii Barzykowskiej (Borzykowskiej), poeta, dramaturg; radca dyrekcji głównej Tow. Kredytowego Ziemskiego 1826-1830; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r., z herbem Gozdawa, zapisany został do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki; dziedzic dóbr Tuczępy 1838 r.; dziedzic dóbr Lubania 1856 r.; ur. Mychów albo Czajęcice (Czajęczyce), w woj. sandomierskim, zm. Kraków, lat 66, poch. Cm. Rakowicki, kw. Lb, gr. rodz. Ciszewskich (PSB; Bon.; Sęcz.; Lit. Pol.; Cm. Rak.; Pam. Girt.); ż. (1828 Probołowice) Józefa Łuniewska h. Łukocz (ok. 1800-po 1835), c. Wiktoryna, cześnika smoleńskiego, i Anny Rupniewskiej h. Szreniawa odm.; w aktach także: Józefina Ł-ska, Plewa-Łuniewska; ślub w parafii Probołowice, pow. Pińczów (MK Probołowice); dzieci: Zygmunt, Adolf.

Źródła: Bon. t. 8/7-12; Kos. t. 1; Nies.; Szl. Gal.; Urus.

Grzembski

Grzembski h. Jastrzębiec, v. Grzębski, Stanisław tajny radca austriacki, prezes sądu apelacyjnego we Lwowie, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki r. 1804.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Dembliński

Dembliński, Filip August hrabia de Canon, margrabia (Marquis) de Ville, pochodzący ze starej francuskiej rodziny, urodzony z hr. Izabelli Mniszech, otrzymał od cesarza Aleksandra I pozwolenie na używanie nazwiska Dembliński i tytułu hrabiego. Tytuł ten przyznany mu został w Królestwie Polskim 1844 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.
— Philip Auguste de Canon, born to countess Izabella Mniszech, marquis de Ville-sur-Illon, baron de Canon, in 1816 received the Polish name and title of count Dembliński from the Emperor Alexander I.
Source: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.