Hussarzewski

Hussarzewski h. własnego (połączone herby Prus i Sas) vel Husarzewski, Usarzewski, otrzymali nobilitację polską w roku 1676. Z tej rodziny: Karol Antoni, szambelan polski otrzymał w r. 1814 tytuł hrabiowski pruski, uznany w Austrii w 1823.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Humnicki

Humnicki h. Gozdawa, pisali się „z Humnisk”. Ich majątkiem gniazdowym są Humniska, w ziemi sanockiej, na których dziedziczyli 1450 r. 

Humniccy herbu Gozdawa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim sanockim 1782 r. (Szl. Gal.) oraz w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki. 

Michał, cześnik żydaczowski w 1790 r. oraz inny Michał w 1794 r., zostali hrabiami austriackimi z odmianą w herbie.

Genealogia
(osób: 78)

• ANNA Humnicka h. Gozdawa (1877-po 1918), c. Zygmunta i Teodory Błeszyńskiej; m. (1918 Kraków) Władysław Krzysztoforski (1887-po 1918), s. Franciszeka i Reginy Molenda; ślub w parafii św. Szczepana, miejscowość: Kraków (MK Kraków: św. Szczepan).

• IGNACY Błażej Andrzej Humnicki z Humnisk h. Gozdawa (5 II 1798-15 V 1864), s. Wincentego i Rozalii Barzykowskiej (Borzykowskiej), poeta, dramaturg; radca dyrekcji głównej Tow. Kredytowego Ziemskiego 1826-1830; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r., z herbem Gozdawa, zapisany został do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki; dziedzic dóbr Tuczępy 1838 r.; dziedzic dóbr Lubania 1856 r.; ur. Mychów albo Czajęcice (Czajęczyce), w woj. sandomierskim, zm. Kraków, lat 66, poch. Cm. Rakowicki, kw. Lb, gr. rodz. Ciszewskich (PSB; Bon.; Sęcz.; Lit. Pol.; Cm. Rak.; Pam. Girt.); ż. (1828 Probołowice) Józefa Łuniewska h. Łukocz (ok. 1800-po 1835), c. Wiktoryna, cześnika smoleńskiego, i Anny Rupniewskiej h. Szreniawa odm.; w aktach także: Józefina Ł-ska, Plewa-Łuniewska; ślub w parafii Probołowice, pow. Pińczów (MK Probołowice); dzieci: Zygmunt, Adolf.

Źródła: Bon. t. 8/7-12; Kos. t. 1; Nies.; Szl. Gal.; Urus.

Grzembski

Grzembski h. Jastrzębiec, v. Grzębski, Stanisław tajny radca austriacki, prezes sądu apelacyjnego we Lwowie, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki r. 1804.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Dembliński

Dembliński, Filip August hrabia de Canon, margrabia (Marquis) de Ville, pochodzący ze starej francuskiej rodziny, urodzony z hr. Izabelli Mniszech, otrzymał od cesarza Aleksandra I pozwolenie na używanie nazwiska Dembliński i tytułu hrabiego. Tytuł ten przyznany mu został w Królestwie Polskim 1844 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.
— Philip Auguste de Canon, born to countess Izabella Mniszech, marquis de Ville-sur-Illon, baron de Canon, in 1816 received the Polish name and title of count Dembliński from the Emperor Alexander I.
Source: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Choiseul-Gouffier

Choiseul-Gouffier (Szoazel-Gufie), hrabiowie i margrabiowie francuscy, jedna ich linia osiedlona na Litwie otrzymała przyznanie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie Rosyjskim ok. r. 1840. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Butler

Butler h. własnego, vel Buttler, Butlar, rodzina pochodzenia irlandzkiego, osiedlona początkowo w Niemczech, później także w Inflantach, na Litwie, Podlasiu, w Prusach Zachodnich i w Wielkopolsce.

Bobrowski

Bobrowski h. Jastrzębiec, ze wsi Bobrowo, w pow. sierpskim, na której jeszcze w 1578 r. dziedziczyli. 

Baworowski

Baworowski h. Prus II, Mateusz, Alojzy i Wiktor, synowie Józefa podczaszego trembowelskiego, otrzymali w 1782 tytuł hrabiowski austriacki.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Alopeus

Alopeus h. Alopeus, v. Alopaeus, Dawid rzeczywisty tajny radca, ambasador rosyjski w Berlinie, otrzymał tytuł hrabiowski Królestwa Polskiego 1820 r. przyznany jego potomkom w Królestwie 1841 i 1842 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

de Tempi

de Tempi, Włoch z Florencji otrzymał 1672 r. tytuł margrabiowski od króla Michała Wiśniowieckiego. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.