Wołowski h. Bawół II (oraz h. Czerwony, h. Nakaskach vel Na Kaskach), licznie rozrodzona i zasłużona dla kraju rodzina frankistowska, nobilitowana na Sejmie Czteroletnim 1791 r. z herbem „Czerwony” (w polu błękitnym głowa woła przodem, w połowie prawej czerwona, a w lewej czarna, na hełmie w koronie trzy pióra strusie).
Wołłowicz h. Bogoria, v. Wołowicz, stara i magnacka rodzina litewska, przyjęta w poczet szlachty polskiej na sejmie horodelskim 1413 r. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski pruski z odmianą w herbie 5 VI 1798, a przyznanie tytułu hrabiowskiego w Król. Polskim w 1842. Senatorów w rodzinie 11 w latach 1450-1820, w tym 4 biskupów, 5 wojewodów, 1 hetman, 4 ministrów i 3 kasztelanów. 
Wojna h. Trąby, vel Woyna, przydomku Jasieniecki, znakomita rodzina pochodzenia ruskiego; jedna jej gałąź otrzymała w 1800 tytuł hrabiowski austriacki; z tej familii 2 biskupów, 2 ministrów i 6 kasztelanów 1568 — 1690. Zob. Jasieniecki
Wojeński h. Zadora, w Małopolsce; z nich 1 biskup i 1 kasztelan 1413 — 1685.
Wojakowski h. Brochwicz (in. Brochwicz II), vel Wójakowski, Wujakowski, w Małopolsce i na Rusi Czerwonej, z czasem rozproszeni po całej Rzeczypospolitej. Pochodzą prawdopodobnie ze Śląska.
Wodzicki h. własnego (in. Leliwa odmienna), rodzina małopolska, pisząca się z Granowa, której gniazdem jest wieś Wodziczna w woj. krakowskim. Dziedziczyli tam już w XVI wieku. Pod koniec tegoż stulecia przyjęli obywatelstwo krakowskie, w 1676 r. odzyskali szlachectwo, 20 III 1799 i 11 XI 1803 r. otrzymali tytuł hrabiowski austriacki. Z tej rodziny 3 senatorów, w tym 1 biskup, a zarazem minister, 1 wojewoda i 1 kasztelan w latach 1744 — 1831.
Wodyński h. Kościesza, jedna z najmożniejszych w XVI i XVII stuleciu rodzin podlaskich. Z niej: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1599 — 1651. — Jan (zm. 1616), wojewoda podlaski.
Posty
Komentarze
