Jaraczewski

Jaraczewski h. Zaremba, w Wielkopolsce, wiodą się z Jaraczewa w powiecie pyzdrskim (Pyzdry). Akta pyzdrskie z końca XlV wieku wspominają o Beniaminie z Jaraczewa, dziedzicu części Łobza i Bruczkowa i o braciach jego Jakuszu z Bruczkowa i Marcinie z Jaraczewa

Janowicz

Janowicz h. Radwan, na Litwie, używali przydomku Krótki; z nich 1 wojewoda 1543.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Jankowski

Jankowski h. Jastrzębiec, były być może dwie rodziny tego nazwiska i herbu. Jedna pochodzi z Jankowic, w woj. krakowskim, skąd pisał się Pietrasz, sędzia grodzki krakowski 1408 r. Druga rodzina dziedziczyła we wsi z Jankowo, w ziemi łomżyńskiej. 

Jakliński

Jakliński h. Ostoja, w Małopolsce; z nich 1 kasztelan 1758—1775. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hynek

Hynek h. Topór, vel Hinek, stara rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan 1675. 

Hunowski

Hunowski h. Prawdzic, wygasła w początkach XVI stulecia rodzina mazowiecka; z niej 2 wojewodów 1465-1495.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Humięcki

Humięcki h. Junosza vel Humiecki, z Humięcina na Mazowszu, pisali się z Rycht. Jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej. Z nich: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1612 — 1765. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hulewicz

Hulewicz h. Lilie, vel Hulewicz z Lilienfeldu, otrzymali indygenat księstwa siewierskiego 1781 r. od księcia biskupa Sołtyka, a w 1785 r. od cesarza niemieckiego Józefa II szlachectwo galicyjskie, z przydomkiem z Lilienfeldu (Bon.).

Herb — tarcza w poprzek przedzielona, w górnej złotej części orzeł czarny dwugłowy, na jego piersiach litera JII (Józef II), w dolnej czerwonej części trzy lilie złote rzędem, lecz środkowa nieco wzniesiona nad boczne. Na hełmie w koronie orzeł czarny dwugłowy z cyfrą JII jak na tarczy.

• JAKUB Michał Hulewicz z Lilienfeldu h. Lilie (ok. 1756-1825), radca Trybunału apelacyjnego galicyjskiego; protokolista, następnie radca szlacheckiego sądu lwowskiego, w końcu radca Trybunału apelacyjnego galicyjskiego; otrzymał 1781 r. od księcia biskupa Sołtyka indygenat księstwa siewierskiego, a 1785 r. od niemieckiego cesarza Józefa II-go szlachectwo galicyjskie, z przydomkiem z Lilienfeldu; żonaty z Teklą z Kurdwanowskich, z którą od 1804 r. żył w separacji; zm. Lwów, lat 69 (Bon.; Urus.; Sęcz.); ż. (15 VI 1794) Tekla Kurdwanowska h. Półkozic (ok. 1778-po 1801), c. Jana Placyda i Rozalii (Róży) Granowskiej h. Leliwa, dziedziczka dóbr Łaszczówka, Majdan i innych; ślub w parafii Tomaszów Lubelski, miejscowość: Łaszczówka, uwagi: on lat 38, ona lat 15 (MK Tomaszów Lubelski); dzieci: Antoni.

Źródła: Bon. t. 7/393; Sęcz.; Urus. t. 5/223.

Hulewicz h. Nowina, stara rodzina wołyńska, od dóbr na których dziedziczyli, zwali się Wojutyńskimi, Drozdeńskimi, Perekalskimi itd. Jedna gałąź przeniosła się w XVIII wieku do Wielkopolski, gdzie mieszkali jeszcze na początku XX wieku. 

Hryniewiecki

Hryniewiecki h. Przeginia (in. Przegonia), vel Hryniewicki, rodzina podlaska, pisali się „z Hryniewic”, w ziemi bielskiej. Z nich: 1 senator, kasztelan, następnie wojewoda, w latach 1768 — 1796.

Hozjusz

Hozjusz h. własnego, vel Hozyusz, Hoziusz, Hosius, Hosen, pierwotnie Hosz, Hoż (niem. Hosch), rodzina miejska krakowska, której właściwym nazwiskiem było Hosen.