Trabski

Trabski h. Hipocentaurus, mieli być jednego pochodzenia z książętami Holszańskimi, posiadali miasto i majątek Traby w województwie wileńskiem, zgaśli w końcu XV stulecia. 

Siesicki

Bawola głowa

 

Hippocentaurus

Siesicki h. Bawola głowa i Hipocentaurus, vel Dowmont-Siesicki, stara książęca rodzina litewska z przydomkiem Dowmont, istniejąca jeszcze w XIX stuleciu, wywodzi się od Dowmunta (Dowmunda) syna w. ks. litewskiego Romunda.

Pietkiewicz

Pietkiewicz h. Lis, gałąź ks. Świrskich herbu Lis, zgaśli w początkach XVII stulecia.

Matusewicz

Matuszewicz h. Łabędź, vel Matusewicz, Matuszewic, rodzina litewska, podobno jednego pochodzenia z Giedrojciami.

Juraha

Juraha h. Poraj odmienny (oraz h. Hipocentaurus), gałąź książąt Gedrojciów, zarzucili tytuł książęcy w XVII stuleciu.

Jamont

Jamont h. Hipocentaurus, vel Jamontowicz, jednego pochodzenia z Gedrojciami. 

Holszański

Holszański h. Hipocentaurus, przydomku Algimunt lub Algimuntowicz, stara i znakomita książęca rodzina wywodząca się od Algimunta syna Holszy, a wnuka wielkiego księcia litewskiego Romunda (zm. 1278), dwukrotnie z Jagiellońską przez kobiety spokrewniona, wygasła w II połowie XVI stulecia; niektórzy z nich od majątku Dubrowicy pisali się książętami Dubrowickimi, a jedna ich linia wzięła nazwisko Wiazemski; z tej familii 1 biskup i 3 wojewodów 1495—1555.

Zbaraski

Zbaraski h. własnego (in. Korybut, Wiśniowiecki), vel Zbarazki, Zbarawski, przydomku Korybut, ruska rodzina książęca, wywodząca się prawd. od księcia Dymitra Korybuta, syna wielkiego księcia litewskiego Olgierda, wnuka Giedymina. Nazwisko wzięła od dóbr Zbaraż na
Ukrainie. 

Zasławski

Zasławski h. Ostrogski, vel Zasławski-Ostrogski, książęta ruscy, wywodzący się od książąt Ostrogskich, po których też odziedziczyli ordynację. Nazwisko wzięli od miasta powiatowego Zasławia n/ Horyniem na Wołyniu. Rodzina ta wygasła „po mieczu” na księciu Aleksanderze

Wiśniowiecki

Wiśniowiecki h. Korybut, v. Wiszniowiecki, przydomku Korybut, rodzina książęca szczepu Olgierda, wygasła 1742, wywodziła się od Korybuta Dymitra, syna w. księcia litewskiego Olgierda, właściwym zaś ich protoplastą był Michał syn Bazylego księcia Zbaraskiego.
Z dwóch linii starsza zgasła na królu Michale Korybucie Wiśniowieckim zmarłym 1669 r., a młodsza w 1713 r. na Michale, wojewodzie wileńskim. Z tej familii Michał król polski 1669 — 1673, 2 kasztelanów krakowskich, 5 wojewodów, 1 hetman, 1 minister i 2 kasztelanów 1569 — 1742.