Gołaszewski

Gołaszewski h. Kościesza, rodzina podlaska, pisali się „z Gołasz”, w ziemi bielskiej. Dla odróżnienia używali przydomków, z którch znane są Dąb i Zubaczek.

Golski

Golski h. Rola, na Kujawach i Podolu; z nich 1 wojewoda i 1 kasztelan 1595—1613. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Golcz

Golcz h. własnego, v. Golc, Goltz, Gulcz, stara rodzina pomorska z pow. wałeckiego; jedna jej linia otrzymała w 1666 tytuł baronowski francuski, w 1689 baronowski Państwa Rzymskiego, w 1691 baronowski pruski, tytuł hrabiów czeskich w r. 1731, a w 1786 i 1787 r. hrabiów pruskich; z tej familii 1 kasztelan 1720.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Golanczewski

Golanczewski h. Topór (in. Pałuka), v. Gołaniecki, Golaniecki, z tego samego rodu Pałuków co Danaborscy. Obie rodziny pochodziły od Zbilutów Toporczyków hrabiów (Comes) na Golanczy (dziś Gołańcz w pow. wągrowieckim) i Danaborzu. Wygaśli w początkach XV stulecia. Z nich: 2 biskupów i 2 kasztelanów 1290-1383.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gocłowski

Gocłowski h. Rola, rodzina wielkopolska; z niej 1 kasztelan 1688. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gniński

Gniński h. Trach, wygasła rodzina wielkopolska; z niej 1 biskup, 2 wojewodów i 1 minister 1681—1715. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Głuski

Głuski h. Ciołek, w woj. lubelskim, pisali się „z Drzewicy”. Są jednego pochodzenia z Drzewickimi i Żelechowskimi. 

Głowiński

Głowiński h. Godziemba, na Kujawach; z nich 1 kasztelan 1597. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Głogowski

Głogowski h. Grzymała, na Mazowszu i Rusi Czerwonej. Pisali się „z Głogowca”. 

Gliszczyński

Gliszczyński h. Jastrzębiec odmienny, w Prusach Zachodnich i w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan i 1 wojewoda a zarazem minister 1783—1831. 

Gliński

Gliński h. Gliński (in. herb własny), vel Hliński, książęca rodzina na Litwie, pochodzenia tatarskiego. Z nich: 1 minister i 1 wojewoda 1499—1508. 

Giza

Giza h. Giza, v. Gissa, w Prusach Zachodnich, rodzina miejska gdańska; z niej 1 biskup 1538-1550. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Giedygold

Giedygold h. Łabędź, stara wygasła rodzina litewska; z niej 3 wojewodów 1413—1498. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Giebułtowski

Giebułtowski h. Lis, v. Gebułtowski, jedna z najstarszych rodzin polskich, używała za Piastów tytułu hrabiowskiego (comes); z niej 1 arcybiskup gnieźnieński, 2 biskupów, 2 wojewodów i 1 kasztelan 1187—1350.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gembicki

Gembicki h. Nałęcz, v. Gębicki, rodzina wielkopolska, jedna jej gałąź w I poł. XVII stulecia wzniosła się do magnackiego znaczenia, lecz wygasła; z tej rodziny 1 arcybiskup gnieźnieński, prymas, 3 biskupów, 2 ministrów i 5 kasztelanów 1601 — 1710.

• WAWRZYNIEC Gembicki, arcybiskup gnieźnieński, prymas.
• PIOTR Gembicki, biskup krakowski.
• ANDRZEJ Gembicki, biskup łucki.
• JAN Gembicki, biskup kujawski.
• STEFAN Gembicki, wojewoda łęczycki.
Źródło: Kos. I; Żych. I 201.

Giełgud

Giełgud h. Działosza odmienna, v. Gełgud, na Żmudzi; z tej rodziny 1 wojewoda i 1 minister 1776—1793. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gawroński

Gawroński h. Rawicz (in. Rawa), vel Rawita-Gawroński, stara rodzina małopolska, używali przydomku Rawa lub Rawita. 

Gasztołd

Gasztołd h. Abdank, v. Gastołd, Gastold, magnacka rodzina litewska wygasła 1542 r., używała tytułu hrabiów na Murowanych Gerajnonach; z niej 6 wojewodów i 1 minister 1414-1542. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Garnysz

Garnysz h. Poraj, rodzina wielkopolska, osiadła również w Małopolsce; z nich 1 biskup a zarazem minister 1781—1790.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Garwaski

Garwaski h. Grzymała, na Mazowszu; z nich 3 kasztelanów 1570—1621.