Grabianka

Grabianka h. Leszczyc, rodzina małopolska, pierwotnie zwana Grabionka, pisała się z Pankracewic w woj. lubelskim. 

Gruja

Gruja h. Prawdzic, rodzina przez kilka wieków osiedlona na Wołyniu. Wywodzą się od Stefana Gruji, który za panowania Zygmunta III otrzymał indygenat.

Gwagnin

Gwagnin h. własnego (właśc. Guagnini), hrabiowie rzymscy, otrzymali indygenat polski 1571. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gudowicz

Gudowicz h. własnego, rodzina pochodzenia polskiego w Rosji, otrzymała w 1797 i 1809 tytuł hrabiowski rosyjski.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gualandi

Gualandi, Kosma i Damian, patrycjusze pizańscy, otrzymali tytuł hrabiowski od króla Jana III w 1692 roku. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Guadagnis

Guadagnis, Aleksander, rodem Toskańczyk, komendant załogi cesarskiej w fortecy Cendro na Węgrzech, za gościnne przyjęcie w swym domu króla Jana III i królewicza Jakuba w 1683, otrzymał od Jana III w 1686 tytuł hrabiowski z powiększeniem herbowym.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Groeben

Groeben (Greben) h. własnego, potomstwo Jana Fryderyka generała wojsk polskich otrzymało w 1786 tytuł hrabiowski pruski na prawie pierworodztwa i posiadania czterech familijnych majoratów.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Grzembski

Grzembski h. Jastrzębiec, v. Grzębski, Stanisław tajny radca austriacki, prezes sądu apelacyjnego we Lwowie, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki r. 1804.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gutkowski

Gutkowski h. Rawicz (in. Niedźwiada), vel Gotkowski, w Małopolsce i na Mazowszu. 

Gutakowski

Gutakowski h. Gutag, rodzina litewska, w XIX stuleciu używała tytułu hrabiowskiego; z niej 1 wojewoda, prezes senatu Księstwa Warszawskiego 1807—1811. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gułtowski

Gułtowski h. Leszczyc, rodzina wielkopolska, tytułowała się hrabiami na Racacie, wygasła w XVII stuleciu; z niej 1 wojewoda 1575.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Guldenstern

Guldenstern h. własnego, rodzina szwedzka za Zygmunta III osiedliła się w Polsce, baronowie szwedzcy na Lundholm i Vogelwyck, indygenowani w r. 1633, wygaśli w Polsce pod koniec XVII stulecia; z niej 1 wojewoda i 1 kasztelan 1656 — 1667.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Grzymułtowski

Grzymułtowski h. Nieczuja, stara i znakomita rodzina wielkopolska, z Grzymułtowic w pow. kcyńskim; z niej 3 biskupów, 1 wojewoda i 1 kasztelan 1367—1572.
Źródła: Bon. VII 180; Kos. I.

Grzymała

Grzymała h. Grzymała (in. herb własny), drobna szlachta na Mazowszu, Podlasiu i w Małopolsce, wyszli ze wsi Zalesie Grzymały, w pow. zakroczymskim. Z nich: 1 senator kasztelan w latach 1816 — 1824.

Gregorowicz

Gregorowicz h. Lis, w woj. rawskim; z nich 1 kasztelan 1739—1758.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gruszczyński

Gruszczyński h. Poraj, stara rodzina sieradzka. Jedna linia otrzymała w Prusach tytuł baronowski z przydomkiem von Rosenberg. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas i 3 kasztelanów 1450 — 1712. 

• ANTONI Gruszczyński, dyrektor towarzystwa kredytowego w Prusach Zachodnich, otrzymał ok. r. 1840 tytuł barona pruskiego z przydomkiem von Rosenberg.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Grotkowski

Grotkowski h. Ogończyk, na Kujawach i w Małopolsce; z tej rodziny 1 kasztelan 1429. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Grothus

Grothus h. własnego (in. Grothus), vel Grothuz, Grotus, Grotthus, Grotthuss, Grothaus, Grothausen, Grothauzen etc., właściwie von Grotenhausen, rodzina pochodząca z Westfalii, osiadła w Prusach, Inflantach i na Litwie. 

Grot

Grot h. Rawicz, rodzina mazowiecka, występuje już w czasach Piastów; z niej 1 biskup, 2 wojewodów i 2 kasztelanów 1326—1489.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Grodzicki

Grodzicki h. Dryja, vel Grodziecki, w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1727 — 1742.