Mitarnowski

Mitarnowski h. Prus II (in. Wilczekosy), rodzina litewska, o której wspomina Niesiecki, jakkolwiek Paprocki i Okolski jej nie wymieniają.

Milowicz

Milowicz h. Mikuliński, rodzina żmudzka, której starożytności dowodzi fakt, iż jej przodek Milus, syn Ginejda, podpisał na sejmie w Horodle unię Litwy z Koroną, a na pamiątkę tego Milowicze używają dewizy w herbie: "Unia Litwy z Polską". Do czasów konfederacji barskiej posiadali dobra Melniszki, Oksztyny i Zabołoki na Żmudzi, w pow. wiłkomirskim. Później w ich posiadaniu był m. in. Modryń, Modryniec i Bereść w pow. hrubieszowskim, oraz Dymitrówka na Wołyniu.

Śmigielski

Śmigielski h. Łodzia, v. Szmigielski, Szmygielski, rodzina wielkopolska, pisała się ze Śmigla; jednego pochodzenia z Opalińskimi, Bnińskimi i Moszyńskimi herbu Łodzia.

Iwiński

Iwiński h. Łodzia, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Tomickimi herbu Łodzia, i dlatego pisali się z Tomic, a dziedziczyli na Iwnie. Gniazdem ich jest prawd. wieś Iwno k/ Kostrzyna i Pierzchna.

Horbowski

Horbowski h. Korczak, v. Zaranek-Horbowski, rodzina litewska z woj. brześciańskiego, ich właściwym nazwiskiem jest Zaranek, a Horbowski — przydomkiem.

Dobrzyński

Dobrzyński h. Jelita, pochodzą z woj. kaliskiego, w XIX wieku zamieszkiwali jednak głównie w Galicji. 

Kraszkowski

Kraszkowski h. Nałęcz, vel Kraskowski, jeszcze pod koniec XVII wieku pisali się „z Małyszyna”. Niesiecki pisze, że są oni jednego pochodzenia z Raczyńskimi i pierwotnie nosili nazwisko Małyski. Jeden z Małyskich miał dwóch synów, z których pierwszy ożenił się z dziedziczką Kraszkowa (sic!), dając początek rodzinie Kraszkowskich, a drugi z dziedziczką Raczyna, zostając protoplastą rodziny Raczyńskich.

Lekszycki

Lekszycki h. Warnia vel Leksicki, rodzina małopolska, pisali się z Lekszyc (Leksic) w pow. wiślickim, par. kościeleckiej, a w dokumentach urzędowych występują już 1388 r. Jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski, gdzie zamieszkiwała jeszcze w XIX wieku. Prócz Lekszyc posiadali dobra Bobin, Gruszów, Stradlice, Mozgawa (1576-1631) w woj. sandomierskim.

• FRANCISZEK Lekszycki (ok. 1600-XII 1668), s. Jana, dziedzica Mozgawy, i Anny Międzygórskiej, malarz; jego wysoko cenione obrazy znajdują się w klasztorze bernardyńskim w Krakowie, jak również w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Źródła: Żych. I 136-137.

Średziński

Średziński h. Leliwa, vel Szredziński, Szredzieński, Śrzedziński, Srzedziński, Srzedzieński, pisali się z Leszna, lecz gniazdem ich ma być wieś Średno in. Srzedno (wg Niesieckiego: Średnie) w ziemi chełmskiej.

Pszonka

Pszonka h. Janina, vel Pszonka-Babiński, rodzina w woj. lubelskim starodawna, a głośna za króla Zygmunta Augusta przez Stanisława, założyciela sławnej Rzeczypospolitej babińskiej (Żych.).

Nieznański

Nieznański h. Topór, rodzina osiadła w woj. płockim, gdzie posiadali m.in. majątek Słupsk, należący do nich przez kilka wieków.

Schlichtyng

Schlichtyng h. własnego (in. Szlichtyngowa) v. Szlichtyng, właściwie Schlichting, rodzina pochodzenia niemieckiego zamieszkująca głównie na Śląsku i w Wielkopolsce; pisali się zawsze z Bukowca.

• JAN Andrzej Szlichtyng (Schlichting) z Bukowca, sędzia ziemski wschowski 1633, poseł na sejmy.

• SAMUEL Szlichtyng (Schlichting) z Bukowca, rotmistrz królewski, z sejmu 1683 r. komisarz do rozgraniczenia Śląska.

Źródła: Stup. III 46.

Rożen

Rożen h. Gryf, później także Rożnowski, gniazdem tego rodu jest miasteczko Rożnów w pow. sądeckim, który posiadali już w latach 1370-1428, ale pisali się też Rożnami na Gródku.

Gładysz

Gładysz h. Gryf, stara rodzina małopolska; niegdyś pisali się z Brześcia w pow. bieckim. Czasem zmieniali nazwisko na Gładyszewski vel Gładyszowski.

Moczarski

Moczarski h. Łada, vel Mocarski, jak pisze Niesiecki, ród ten „kwitnął w ziemi wiskiej, nazwisko swoje brali od wsi Moczary” (Nies.). Pierwotnie nazywali się Moczarz. Byli dziedzicami wsi Moczarze in. Mocarze, wcześniej zwanej Moczarzewo in. Mocarzewo, w pow. kolneńskim, parafia Burzyn. 

Klepaczewski

Klepaczewski h. Jastrzębiec, jak pisze Żychliński: "rodzina skromna i niezbyt darami fortuny uposażona". 

Gruja

Gruja h. Prawdzic, rodzina przez kilka wieków osiedlona na Wołyniu. Wywodzą się od Stefana Gruji, który za panowania Zygmunta III otrzymał indygenat.

Winkler

Winkler h. Wilczewski (in. Trzy radła), rodzina pochodzenia austriackiego, przybyła do Polski w 1641 r. i osiadła w Wielkopolsce. Otrzymali indygenat na sejmie grodzieńskim 1726 r.

Źródło: Żych. I 74.

Wilkowski

Wilkowski h. Gryf, w województwie poznańskim; są jednego pochodzenia ze Studzińskimi vel Studzieńskimi i Ujejskimi herbu Gryf, a pochodzą zapewne od Jana herbu Gryf, kasztelana krakowskiego.

Źródła: Żych. t.1/70.

Chrzanowski

Chrzanowski h. Korab, z Chrzanowa Wielkiego i Małego w powiecie błońskim, dom licznie rozrodzony. Michał, Bartlomiej i Mikołaj, dziedzice Chrzanowa 1450 r. Adam, Hieronim, Salomon i Mikołaj, synowie Piotra, dziedzice na Chrzanowie 1533 roku (Zs. Gr. Czers.). Przedstawiciele

Niegolewski

Niegolewski h. Grzymała, rodzina wielkopolska, zasłużona wielce dla tego regionu, zwłaszcza w XIX wieku, kiedy to Niegolewscy dawali wzór patriotyzmu i aktywności obywatelskiej. 

Skirmunt

Skirmunt h. Dąb, vel Skirmuntt, Skirmont, na Litwie dom starożytny i możny.

Staszewicz-Świcki

Staszewicz-Świcki h. Paprzyca (in. Kuszaba), starodawna rodzina litewska, właściciele majątku Mejszagoła w pow. kowieńskim 1592 r.
W XIX stuleciu posiadali dobra ziemskie w pow. wiłkomirskim, upickim i pińskim.

Tworkowski

Tworkowski h. Osoria (in. Ossoria), na Podlasiu, używali przydomku Dąbrowski. 

Wiśniowski

Wiśniowski h. Prus I, vel Wiszniowski, Wiśniewski, Wiszniewski, starodawna rodzina ruska, lecz wywodząca się z Małopolski; pisali się z Wiśniowca. Posiadali majątki ziemskie w Galicji, w okolicach Stanisławowa, Lwowa i Rzeszowa, m. in. należały do nich Dobrzany