Mitarnowski

Mitarnowski h. Prus II (in. Wilczekosy), rodzina litewska, o której wspomina Niesiecki, jakkolwiek Paprocki i Okolski jej nie wymieniają.

Milowicz

Milowicz h. Mikuliński, rodzina żmudzka, której starożytności dowodzi fakt, iż jej przodek Milus, syn Ginejda, podpisał na sejmie w Horodle unię Litwy z Koroną, a na pamiątkę tego Milowicze używają dewizy w herbie: "Unia Litwy z Polską". Do czasów konfederacji barskiej posiadali dobra Melniszki, Oksztyny i Zabołoki na Żmudzi, w pow. wiłkomirskim. Później w ich posiadaniu był m. in. Modryń, Modryniec i Bereść w pow. hrubieszowskim, oraz Dymitrówka na Wołyniu.

Śmigielski

Śmigielski h. Łodzia, v. Szmigielski, Szmygielski, rodzina wielkopolska, pisała się ze Śmigla; jednego pochodzenia z Opalińskimi, Bnińskimi i Moszyńskimi herbu Łodzia.

Iwiński

Iwiński h. Łodzia, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Tomickimi herbu Łodzia, i dlatego pisali się z Tomic, a dziedziczyli na Iwnie. Gniazdem ich jest prawd. wieś Iwno k/ Kostrzyna i Pierzchna.

Horbowski

Horbowski h. Korczak, v. Zaranek-Horbowski, rodzina litewska z woj. brześciańskiego, ich właściwym nazwiskiem jest Zaranek, a Horbowski — przydomkiem.

Dobrzyński

Dobrzyński h. Jelita, pochodzą z woj. kaliskiego, w XIX wieku zamieszkiwali jednak głównie w Galicji.W ich posiadaniu były m.in. następujące majątki ziemskie: Chwałowice w pow. proszowskim, Jastrzębie, Rożnów i Zagórza w pow. sądeckim, Klecie i Bukowina w pow.

Kraszkowski

Kraszkowski h. Nałęcz, vel Kraskowski, jeszcze pod koniec XVII wieku pisali się „z Małyszyna”. Niesiecki pisze, że są oni jednego pochodzenia z Raczyńskimi i pierwotnie nosili nazwisko Małyski. Jeden z Małyskich miał dwóch synów, z których pierwszy ożenił się z dziedziczką Kraszkowa (sic!), dając początek rodzinie Kraszkowskich, a drugi z dziedziczką Raczyna, zostając protoplastą rodziny Raczyńskich.

Lekszycki

Lekszycki h. Warnia vel Leksicki, rodzina małopolska, pisali się z Lekszyc (Leksic) w pow. wiślickim, par. kościeleckiej, a w dokumentach urzędowych występują już 1388 r. Jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski, gdzie zamieszkiwała jeszcze w XIX wieku. Prócz Lekszyc posiadali dobra Bobin, Gruszów, Stradlice, Mozgawa (1576-1631) w woj. sandomierskim.

• FRANCISZEK Lekszycki (ok. 1600-XII 1668), s. Jana, dziedzica Mozgawy, i Anny Międzygórskiej, malarz; jego wysoko cenione obrazy znajdują się w klasztorze bernardyńskim w Krakowie, jak również w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Źródła: Żych. I 136-137.

Średziński

Średziński h. Leliwa, vel Szredziński, Szredzieński, Śrzedziński, Srzedziński, Srzedzieński, pisali się z Leszna, lecz gniazdem ich ma być wieś Średno in. Srzedno (wg Niesieckiego: Średnie) w ziemi chełmskiej.

Pszonka

Pszonka h. Janina, vel Pszonka-Babiński, rodzina w woj. lubelskim starodawna, a głośna za króla Zygmunta Augusta przez Stanisława, założyciela sławnej Rzeczypospolitej babińskiej (Żych.).