Achmatowicz

Achmatowicz h. Achmat (in. Achmet), z przydomkiem Mirza Bilał, rodzina tatarska osiadła w W. Ks. Litewskim. Posiadali dobra Waka w woj. wileńskim w 1751 r., Wojdaki w pow. kalwaryjskim 1750, Borowszczyzna 1830 r., Suwałki-Nowe w pow. augustowskim 1839. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1839 i 1843.
Herb — przedstawia w polu błękitnym złotą strzałę z rozdartym skrzydełkiem, żeleźcem na dół, nad skałą o trzech wierzchołkach. W szczycie hełmu złoty księżyc, rogami w górę.

Źródła: Bon. I 22.

Achmatowicz h. Kotwica, rodzina tatarska na Litwie. 
Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Źródła: Urus. I 13.

Osman Achmatowicz 

(1899-1988)

• OSMAN Achmatowicz (1899-1988), s. Aleksandra, adwokata, i Emilii z Kryczyńskich, chemik organik; prof. Politech. Łódz. i Uniw. Warsz., czł. PAN; ur. w Bergaliszkach, zm. w Warszawie; ż. (p. 1927) Helena Stankiewicz (ok. 1900-po 1933); dzieci: Emilia (ur. 1927), Osman (ur. 1931), chemik, odkrywca reakcji Achmatowicza, oraz Selim (ur. 1933), również chemik. 

Źródło: Polskie rody szlacheckie. Kto jest kim dziś?, Warszawa 1993, s. 31-32.

Achinger

Achinger h. własnego, v. Aichinger, Ajchinger, przybyli do Polski za panowania Zygmunta I.
W XVI w. dziedziczyli dobra Radocza. Z Księstwem Zatorskim i Oświęcimskim podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.
Herb — przedstawia w polu złotym wiewiórkę na murawie. W szczycie hełmu takaż wiewiórka, między dwiema trąbami słoniowymi.
W 1577 r. cesarz Rudolf herb ten w następujący sposób odmienił: tarcza w połowie ścięta, w górnej części dwudzielnej, w polu prawym czerwonym baszta srebrna, w której brama i dwa okna czarne, w lewym złotym na zielonym pagórku, o trzech wierzchołkach, wiewiórka, czerwona. W części zaś dolnej, cztery pasy ukośne prawe: czarny, złoty, czerwony i srebrny. W szczycie hełmu pomiędzy dwoma orlimi skrzydłami, prawym w połowie srebrnym, w połowie czerwonym, a lewym w połowie czarnym, w połowie złotym, pół męża zbrojnego, z mieczem wzniesionym w prawej, a z jabłkiem złotym w lewej ręce.
Genealogia
(12 osób)

• STANISŁAW Achinger (ok. 1650-po 1677), chorąży roty pancernej 1673, dziedzic wsi Kobylany w woj. sandomierskim (Akta krakowskie); 1ż. (1675) Marianna Kożuchowska (ok. 1655-ok. 1676); 2ż. (1677) Anna Mijakowska (ok. 1655-po 1677), skarbniczanka nowogrodzka.

Źródło: Bon. I 21-22.

Abratowicz

Abratowicz h. Odrowąż, na Rusi, w powiecie latyczowskim, gdzie jeden z nich był wiceregentem grodzkim latyczowskim. Tenże pisał się z woj. ruskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.

Źródło: Bon. I 21; Urus. I 12.

Abramowski

Abramowski h. Jastrzębiec, w Prusach i woj. trockim; swoje nazwisko wzięli od wsi Abramy w Prusach.
W 1584 roku dziedziczył w tej wsi Zygmunt Abramowski (Kętrz.). Posiadali te dobra do 1670 r., kiedy to zostały sprzedane rodzinie Szamborskich. Podpisali z woj. trockim elekcję Stanisława Augusta w 1764.

Źródło: Bon. I 21.

Edward Abramowski 
(1868-1918)

• EDWARD Józef Abramowski (17 VIII 1868-21 VI 1918), s. Edwarda i Jadwigi Beynarowicz, działacz polityczny i społeczny, filozof, psycholog, socjolog; ur. Stefanin, Ukraina, zm. Warszawa, poch. na Cm. Powązkowskim (Cm. Powązkowski; Szenic III).



Abramowski h. Waga, w XVII stuleciu nabyli dobra Ostrów w woj. połockim, w XVIII stuleciu dziedziczyli w woj. smoleńskim. Wylegitymowani w Cesarstwie, zapisani zostali w księgach szlacheckich gub. kijowskiej 1888.
Inna linia Abramowskich, wylegitymowana została ze szlachectwa w Cesarstwie 1832. Niektórzy z nich pisali się Abramowiczami, zob. Abramowicz h. Waga odm.
 
Źródło: Bon. I; Urus. I 11-12.

Abrahimowicz

Abrahimowicz h. własnego, rodzina pochodzenia tatarskiego, na Litwie; najwcześniejsza wzmianka o herbie 1542.
Mieli nadaną za wysługę wieś Krasnoje w powiecie trockim, którą odstąpili w 1542 r. W latach 1744 i 1749 otrzymali od Augusta III kilka włók gruntu we wsi Szypowicach, w ekonomii brzeskiej, oraz kilkanaście włók w ekonomii kobryńskiej.

Źródło: Bon. I 18; Urus. I 5-10.

Abrahamowicz

Abrahamowicz h. Lubicz (odm.), vel Abramowicz, Awramowicz, z przydomkiem Burczak, rodzina w woj. kijowskim i ziemi chełmskiej. Niektórzy używali pół krzyża w podkowie. Bohdan Burczak Abramowicz, bojar i łowczy księcia Mścisławskiego, otrzymał w 1525 r. od tegoż

Abczyński

Abczyński h. Abdank, w Wielkopolsce, gdzie jeden z nich był podstarościm ostrzeszowskim (1754). Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1854 r.
Genealogia
(5 osób)
 
Źródło: Bon. I 17.

Antoszewski

Antoszewski h. Poraj, w ziemi warszawskiej. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1768 r., zaś w 1798 złożyli w grodzie warszawskim dowody usprawiedliwiające pochodzenie szlacheckie Antoszewskich i używanie przez nich h. Poraj. Wcześniej, bo w 1733 pisali się na elekcję Augusta III

Antuszewicz

Antuszewicz h. Krzywda, v. Antusewicz, rodzina litewska. Byli właścicielami Horodyszcza w 1703 i Smolatyna w woj. brzeskim litewskim 1756. Sprawowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. rzeczyckim 1771. Wylegitymowali sie ze szlachectwa w Królestwie 1840.

Apanowicz

Apanowicz h. Gozdawa, na Litwie i Wołyniu, gdzie w 1774 posiadali wieś Budki. Jeden z członków rodziny był regentem sądów podkomorskich smoleńskich w 1768. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1844.