Bartkowski

Bartkowski h. Leliwa, z Bartkowa w ziemi lwowskiej, w XV stuleciu. Pierwotnym nazwiskiem tej rodziny było Rpiszka. Krzczon (albo Krystyn) Rpiszka Bartkowski, na sądach we Lwowie 1430 r. Jego pewnie synami byli Janota i Rafał z Bartkowa, którzy byli na sądach we Lwowie 1442.

Źródło: Bon. I 116.Bartkowski h. Ostoja, wywodzą się ze wsi Bartkowce (dzisiaj Bartkowice) w woj. sieradzkim. Niesiecki przypisuje Bartkowskim z województwa bełskiego herb Przeginię, a Paprocki zamieszcza Bartkowskich w województwie sieradzkim, powiecie radomskowskim (Radomsko), i podaje, że są h. Taczała. Tymczasem Zygmunt Bartkowski, alias Bartoszewski, syn Marcina i Doroty Ostrołęckiej, podstarości lwowski, wywodził 1518 r. pochodzenie swoje szlacheckie i udowodnił, że pochodzi ze wsi Bartkowce w woj. sieradzkim i jest h. Ostoja.
Marcin i Andrzej Bartkowscy przenieśli się na Ruś w końcu XV w., gdzie daje za nimi poręczenie Wilczek staroście ruskiemu 1500 r.
Bartkowscy posiadali w 1609 wójtostwo we wsi Kopy w powiecie przedeckim, a ok. 1625/50 młyn w Radomsku. Piastowali urzędy grodzkie i ziemskie w pow. bełskim 1628, trembowelskim 1714, i wendeńskim 1720. Pisali się z woj. ruskim i poznańskim na elekcję Augusta II w 1697.
Byli na Rusi także Bartkowscy z Bartkówki. 

Źródło: Bon. I 116.

Bartkowski w Prusach. W XVII wieku zamieszkiwali w pow. dąbrowińskim i działdowskim. 

Źródło: Bon. I 116-117.

Bartl

Bartl h. Godziemba, v. Bartel, rodzina początkowo mieszczańska, w 1782 r. udowodniła pochodzenie szlacheckie w sądzie ziemskim sanockim.
Właściciele Rachwałowic (1800), posiadali też w Krakowie kamienicę „Pod Złotą Głową” w Rynku Gł. (od 1801).

Źródło: Bon. I 117; K. Girtler, Pamiętniki.

Bartliński

Bartliński h. wasnego, v. Walbach-Bartliński, z przydomkiem de Walenbach in. Walbach, z Bartlina. Wsią gniazdową tej rodziny jest Bartlin w pow. gdańskim.
Niektórzy z nich pisali się z Czerniewa, albo Czerniewskimi z Bartlina, dając początek rodzinie Czerniewskich herbu Bartliński.
Oprócz Bartlina, posiadali dobra Ozorzyn 1627, oraz Rakowiec, który wykupili z rąk Radziwiłła ze starostwa gniewskiego 1640. W 1651 otrzymali pewne dobra w ziemi chełmińskiej. Piastowali w XVII w. urzędy ziemskie w pow. tczewskim i liwskim. Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648.
Herb — przedstawia w polu błękitnym, na dębowym pieńku o pięciu korzeniach i dwóch sękach, sowę ze skrzydłami wzniesionymi do lotu; na hełmie korona szlachecka bez szczytu.

Źródło: Bon. I 117.

Bartodziejski

Bartodziejski h. Doliwa, wyszli z Bartodziei w powiecie radomskim, gdyż na tej wsi dziedziczyli już w XV wieku. Jan Droboth herbu Doliwa z Bartodziei, procesował się w Radomiu w 1419 r. ze swoim współherbownikiem Dzikiem, o Błotnicę (z tej Błotnicy wywodzili się

Bartold

Bartold h. Grzymała, v. Bartolt, Bartołd, Bartołt, Bartółt, Bartułt, z Bartoldów; wieś gniazdowa tej rodziny to Bartoldy in. Bartołdy, Bartułty (m. in. B. Maciejowe, B. Wojciechowe) w ziemi ciechanowskiej, na których dziedziczyli już w 1470. Podpisali z ziemią ciechanowską elekcję Augusta

Bartoszewicz

Bartoszewicz h. Jastrzębiec, vel Bartoszewicz-Lemnicki, na Litwie, m. in. w pow. wiłkomierskim. Używali przydomku Lemnicki.

Bartoszewski

Bartoszewski h. Bończa, w ziemi chełmskiej. Jeden z nich udowodnił pochodzenie szlacheckie jako członek stanów galicyjskich w 1782 roku w sądzie ziemskim czechowskim, a inni zostali wylegitymowani w sądzie ziemskim przemyskim.

Barwikowski

Barwikowski h. Bończa, na Mazowszu, pochodzą z Barwik w powiecie wiskim. Protoplastą rodu jest Kusson z Przytuł herbu Bończa, który nabył w 1437 r. od ks. Władysława mazowieckiego dwadzieścia łanów zwanych Barwik, w powiecie wiskim. Ów Kusson nazwał się Barwikowskim już w 1454 roku.

Barwiński

Barwiński h. Achinger, w ziemi lidzkiej. Posiadali dobra Towiany w powiecie lidzkim 1707/35. Jeden z nich piastował w tym powiecie urząd ziemski na początku XVIII stulecia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1838.

Źródło: Bon. I 125.

Barzykowski

Barzykowski h. Jasieńczyk, na Mazowszu, pochodzą z Barzykowa w ziemi łomżyńskiej, gdzie dziedziczyli w 1610. Piastowali urzędy ziemskie i grodzkie w XVIII stuleciu, w pow. łomżyńskim i kolskim. Dziedziczyli Rogienice Wielkie i Drożęcin w 1761. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1837.